Bloedstollend Een moord, een ontvoering, een vermissing. Als het begin van het boek maar spannend is. Als lezer moet je een verhaal ingezogen worden. Vanaf het eerste begin zou je dus geprikkeld moeten worden om verder te lezen. Een schrijver heeft de taak om elke keer een stukje informatie los te laten, maar niet zoveel dat het gehele plaatje duidelijk wordt. In een thriller krijgt de hoofdpersoon het vaak zwaar voor de kiezen.
Bakfietsnamen, hockey-, tokkie- en sterrennamen. Binnenkort word ik oma. Mijn dochter en schoonzoon zijn naarstig op zoek naar een leuke naam voor hun ongeboren kind. Wat het wordt is niet bekend. Dat willen ze niet weten. Het is dus zoeken naar zowel een jongens- als een meisjesnaam. Ik luister met plezier naar de discussies over namen. Sommige namen krijgen de status van bakfietsnaam. Dat is dan een naam voor een kind dat in een bakfiets vervoerd wordt door ouders die allebei een goede baan hebben, over het milieu nadenken en hun kind in een bakfiets naar de opvang brengen.
Afgelopen week opende mijn oude schrijfmaatje Marloes de deuren van haar nieuwe bedrijf Deadline Bureau. Het idee is dat ze mensen achter de vodden zit, die dat nodig hebben. Die deadlines nodig hebben om nou eens echt te gaan zitten en ook te gaan schrijven. Een SOK - schop onder de kont - dus. Op een schrijversplatform kwam ik ooit de volgende term tegen: SOG. Dat houdt niet meer of niet minder in dan SchrijfOntwijkend Gedrag.
Na wat geklus in huis heb ik mijn platenspeler zo staan dat hij ook makkelijk te bedienen is. Ik hoef niet meer over de grond te kruipen om erbij te kunnen. Mijn platencollectie staat ook voor het grijpen en is sinds kort verdubbeld (door persoonlijke omstandigheden, niets ernstigs, wel bijzonder). Op mijn vrije dagen zet ik nu makkelijk mijn favoriete muziek op. Ook de muziek die ik een aantal jaren heb moeten missen.
Ik denk dat niemand 2020 zal gaan missen. Ik niet in ieder geval, hoewel het ook wel wat positieve kanten had. Zo was het in mijn dorp een stuk rustiger. En ik ging thuis aan de slag, omdat dat de nieuwe standaard werd. Tijdens mijn pauzes kon ik genieten van wandelingen in een prachtig, zonnig voorjaar, zonder me door mensenmassa’s te moeten wurmen. Het was zelfs een beetje surreëel. Een stil dorp, geen files in de gracht, geen Aziaten.
Schrijvers zullen weten waar ik het over heb. De flow. Die drive om te schrijven. De woorden vloeien uit je vingers en het verhaal schrijft zichzelf. Ik zit op het moment in de flow. Als ik in die flow zit gebeurt er iets. Mijn verhaal vertelt zichzelf. Het gaat makkelijk. Mijn fantasie gaat met me op de loop en het verhaal gaat weer rechts, terwijl ik denk dat ik links moet.
Zit er iets van jezelf in je verhalen? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg. In mijn eerste twee boeken komt het ook niet echt naar voren. Nee, daar zit weinig autobiografisch in. Mijn derde boek zal anders zijn wat dat betreft. Daarin komen gebeurtenissen voorbij die heel dicht bij me staan. Een personage maakt dingen door, die gebaseerd zijn op het leven van iemand die heel dicht bij me stond, vermengd met zaken, die ook ik heb doorgemaakt.
Ondanks het Coronavirus, waardoor iedereen wordt verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven, ga ik elke dag wandelen. Dat deed ik de laatste jaren al veel en het helpt me nu om door deze rare tijd te komen. Dat wandelen heeft veel voordelen. Je bent lekker buiten in de frisse lucht en je krijgt de broodnodige beweging. Een ander voordeel voor mij is dat ik er inspiratie van krijg. Tijdens het wandelen komen de meest fantastische dialogen in me op.
Volgens Wikipedia is een boektitel de naam, het opschrift en de aanduiding van een boek, meestal in de vorm van een enkel begrip of een zinsnede. Jonas Jonasson bedacht ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’. Een lange titel, maar wel een die prikkelt. Of het verhaal aan de verwachting voldoet, die deze titel oproept, is natuurlijk subjectief. De een vindt het een geweldig verhaal, de ander vindt het maar zozo.
Waar haal je de inspiratie voor je verhalen vandaan? Het is een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Mijn antwoord is steevast, uit mijn duim. Echt waar. Natuurlijk zijn er veel factoren die een rol spelen bij het tot stand komen van een verhaal. Zo kan ik inspiratie krijgen van een nieuwsitem, een dorpsroddel, een persoon die ik tegenkom tijdens mijn veelvuldige wandelingen, van een film of serie op televisie of uit een boek dat ik aan het lezen ben.
Copyright (c) 2023, Wilma Wuite, all rights reserved.
Powered by Boolman Solutions