Of er veel van mezelf in mijn boeken zit. Die vraag krijg ik nogal eens. Tja, wat zal ik zeggen. Aan de ene kant kan ik volmondig ja zeggen op die vraag. Aan de andere kant; ik heb een behoorlijk grote portie fantasie, waaruit ik kan putten. Een personage als Maartje uit IJskelder is volledig aan mijn fantasierijke brein ontsproten. Berend is geen kloon van mij of van een broer of wie dan ook.
Het is inmiddels meer dan vier maanden geleden dat ik IJskelder aan het grote publiek presenteerde in de Vermaning in Giethoorn. Nog weken heb ik na lopen genieten van deze mooie dag. Ondertussen is er het een en ander gebeurd. IJskelder is goed ontvangen. Ik krijg mooie reacties en nog steeds word ik regelmatig aangeklampt door mensen, die het gelezen hebben. De voorraad, die ik in huis heb staan slinkt langzaamaan.
Deze week struikelde ik over een oproep voor een Facebook livestream voor thrillerschrijvers. Dit in het kader van de Thrillerweken, die beginnen op 25 mei en eindigen op 18 juni. In die weken staan thrillers wat extra in het zonnetje, hoe duister ze ook kunnen zijn. In deze livestream ga ik, samen met een aantal andere thrillerschrijvers, in gesprek over thrillers. Ook beantwoorden we vragen van kijkers. Nu heb ik weinig verstand van hoe zo’n livestream technisch in elkaar zit, dus ik vaar blind op de mensen die dit wel weten.
Nog een paar dagen, dan is het zover. De presentatie van mijn langverwachte derde boek. IJskelder, een mysterie, dat zich afspeelt tegen de achtergrond van mijn eigen dorp. De presentatie vindt plaats in de Vermaning, en heel eerlijk gezegd? Naast dat ik er heel erg naar uitkijk heb ik ook een beetje plankenkoorts. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten, hoeveel mensen er op komen dagen en hoe mijn nieuweling ontvangen zal worden.
Een onverwacht bezoekje deed mijn leven pasgeleden op zijn kop staan. Mijn overbuurvrouw stond op de stoep. ‘Heb jij zin om op 16 april mee te doen met het allereerste Gieterse Schrijversfestival in de Vermaning?’ Ze legde uit: Drie schrijvers, die allemaal iets met Giethoorn hebben, worden daar geïnterviewd en lezen een stuk voor uit eigen werk. Daarna is er gelegenheid om vragen te stellen. Ik was meteen enthousiast en mijn antwoord op de vraag was natuurlijk een volmondig ja.
Deze week sprak een van mijn collega’s me aan. Hij wilde weten waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Simpel, overal. Uit elke situatie kan ik inspiratie halen. Ik heb gewoon veel fantasie. En fatalistische gedachten. Ik moet mezelf vaak terugfluiten. Nee, ik ga niet uit de bocht vliegen, die auto achter me gaat niet te laat remmen, het mes gaat niet uitschieten als ik iets aan het snijden ben en ik ga niet van de trap vallen als ik de strijkplank naar beneden sjouw.
Gisteren was ik in Drachten bij het Blues and Brews festival. Zoals de naam al zegt, een bluesfestival, waar ook plaatselijke bierbrouwers zich presenteerden. Ik ben een bluesliefhebber, dus ik kon mijn hart ophalen. Ook ben ik niet helemaal vies van bier, maar ik was de bob, dus heb me aan de alcoholvrij gehouden. Toen ik daar zo stond te genieten van de muziek ging het door me heen dat schrijvers ook een soort Blues en Brewsfestival zijn.
Het is weer een bijzonder jaar geweest. Dat rare virus waart nog steeds rond en we mogen van alles niet. Mijn tijdelijke werkplek is een vrij permanente geworden. De gang naar kantoor is een zeldzaamheid geworden. Mijn nieuwe collega’s zie ik hoofdzakelijk via een beeldscherm. Vergaderen met mijn medebestuursleden van de verenigingen, waar ik in zit, gaat ook via die beeldschermen. Vaak wat minder professioneel, gewoon vanaf de bank, met slechte belichting en beroerde internetverbindingen.
Proeflezers gezocht Het schrijven van een heel boek is een enorme klus. Noeste arbeid. Bloed, zweet en tranen. Het vergt heel wat van je om de klus tot een goed einde te brengen. Als het verhaal dan eindelijk op papier staat, dan komt de volgende enorme klus. Herlezen, checken op losse eindjes, schrappen, herschrijven. De volgende ronde is het zoeken van proeflezers, een redacteur, iemand die de cover kan ontwerpen. Een flaptekst, een titel, de lay-out.
De dominee heeft het gedaan met een loden pijp in de bibliotheek. Wie kent dit soort uitspraken niet. Bij het schrijven van een thriller is het niet zoveel anders. Een dader, een locatie, een wapen of attribuut, waarmee een misdaad is gepleegd. Het is natuurlijk niet nodig dat er altijd een moord gepleegd is. Soms gaat het om een ontvoering, chantage, een vermissing. Maar de hoofdpersoon moet een probleem hebben wat hij op moet lossen.
Copyright (c) 2023, Wilma Wuite, all rights reserved.
Powered by Boolman Solutions