Gisteren was ik in Drachten bij het Blues and Brews festival. Zoals de naam al zegt, een bluesfestival, waar ook plaatselijke bierbrouwers zich presenteerden. Ik ben een bluesliefhebber, dus ik kon mijn hart ophalen. Ook ben ik niet helemaal vies van bier, maar ik was de bob, dus heb me aan de alcoholvrij gehouden.
Toen ik daar zo stond te genieten van de muziek ging het door me heen dat schrijvers ook een soort Blues en Brewsfestival zijn. De blues, als het allemaal niet zo goed wil met het schrijven en Brews als het juist wel lukt. Schrijversblues, writers block, lege witte pagina’s voor je neus. Dat kan best deprimerend zijn. Zoals de blues soms ook klinken. Deprimerende muziek over deprimerende onderwerpen. Maar ook inspirerend, want vaak vertellen ze de verhalen over wat er allemaal mis kan gaan in een mensenleven.
Food for thought, nieuwe ideeën, problemen. Dat is waar het in een boek ook vaak over gaat. Problemen, vermissingen, dood en verderf, gebroken beloftes, liefde, haat, misverstanden. Die blues zorgen ervoor dat een schrijver de brews krijgt. Het gaat borrelen en we brouwen een mooi verhaal van al die ingrediënten.
Blues and Brews. Aanrader!