Een onverwacht bezoekje deed mijn leven pasgeleden op zijn kop staan. Mijn overbuurvrouw stond op de stoep.
‘Heb jij zin om op 16 april mee te doen met het allereerste Gieterse Schrijversfestival in de Vermaning?’
Ze legde uit: Drie schrijvers, die allemaal iets met Giethoorn hebben, worden daar geïnterviewd en lezen een stuk voor uit eigen werk. Daarna is er gelegenheid om vragen te stellen. Ik was meteen enthousiast en mijn antwoord op de vraag was natuurlijk een volmondig ja. Ik wil graag meedoen aan het allereerste Gieterse Schrijversfestival.
Een week later hadden we een kleine bespreking en daar werd me gevraagd wat ik nou precies geschreven had en wat er nog op stapel stond. IJskelder natuurlijk. Ik heb mezelf daar in een positie gemanoeuvreerd waardoor ik niet anders kon dan IJskelder tot een goed einde brengen. Het is dan ook eindelijk zover. Op 16 april, tijdens het allereerste Gieterse Schrijversfestival, zal ik IJskelder presenteren aan het publiek. In de Vermaning in Giethoorn.
Oké, even wat uitleg. Een Vermaning is een Doopsgezinde kerk. In vroeger tijden, toen de doopsgezinden zich afscheidden van de Staatskerk, gingen ze soort van ondergronds, want ze werden niet meer dan gedoogd. Ze mochten hun religieuze praktijken niet openlijk uitoefenen. Wel spannend eigenlijk. Ik weet niet beter dan dat de kerk in Giethoorn De Vermaning wordt genoemd. Tegenwoordig zijn er niet veel kerkgangers meer en daarom worden er in het kerkgebouw ook andere evenementen georganiseerd. Deze keer dus een Schrijversfestival. Ik hoop dat er veel mensen ter kerke zullen gaan op die dag. Ik ben er in ieder geval. Kom ik ook nog eens in de kerk.