Het is weer een bijzonder jaar geweest. Dat rare virus waart nog steeds rond en we mogen van alles niet. Mijn tijdelijke werkplek is een vrij permanente geworden. De gang naar kantoor is een zeldzaamheid geworden. Mijn nieuwe collega’s zie ik hoofdzakelijk via een beeldscherm. Vergaderen met mijn medebestuursleden van de verenigingen, waar ik in zit, gaat ook via die beeldschermen. Vaak wat minder professioneel, gewoon vanaf de bank, met slechte belichting en beroerde internetverbindingen. Evenementen zijn niet doorgegaan. We hebben lockdowns gehad, we hebben een avondklok gehad en we hebben geschipperd met bezoekjes. Discussies over wel of niet vaccineren vlogen ons om de oren. Anderhalvemeter samenleving, wappies, antivaxers, Deltavariant, Omikronvariant, Wuhan. We hebben nieuwe woorden geleerd en kennisgemaakt met plekken op de aardbol, waar we nog nooit eerder van gehoord hadden. We leven in een bijzondere tijd.
Voor mij persoonlijk was 2021 een bijzonder jaar op een heel positieve manier. Ik werd oma van een lief klein meisje. Een hele ervaring in dit kolkende, gekke en bizarre jaar. Een ander positief punt in mijn leven, mijn derde thriller is ‘af’. De puntjes moeten alleen nog op de i. Mijn proeflezers zitten ongeduldig te wachten op een bericht in hun inbox. Nog even geduld. Het komt. Echt waar.
Voor nu wens ik al mijn volgers fijne feestdagen, een mooi, rustig, bijzonder, gezellig uiteinde van het oude - en veel mooie, gezellige, bijzonder momenten in het nieuwe jaar.