Volgens Wikipedia is een boektitel de naam, het opschrift en de aanduiding van een boek, meestal in de vorm van een enkel begrip of een zinsnede.
Jonas Jonasson bedacht ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’. Een lange titel, maar wel een die prikkelt. Of het verhaal aan de verwachting voldoet, die deze titel oproept, is natuurlijk subjectief. De een vindt het een geweldig verhaal, de ander vindt het maar zozo. Ik behoor tot de laatste categorie.
Tegenwoordig zijn korte titels voor Nederlandse thrillers in trek. Bonuskind, Pijngrens, Bloedhitte, Strandslag, Zoutelande, Souvenir. Titels bestaand uit slechts een woord.
Het is een hele toer om een goede titel te bedenken. Je moet spelen met woorden en betekenissen. Een titel als Bloedhitte doet vermoeden dat er iets gebeurt als de temperatuur hoog is. Een hittegolf? De tropen? Maar het kan ook duiden op een temperamentvol persoon met heet bloed, een opvliegend karakter. Of komt er iemand om tijdens een brand? Interessant. Ik heb Bloedhitte niet gelezen, maar word nu nieuwsgierig. Dat is wat je als schrijver wil. Lezers die nieuwsgierig worden naar het boek. Onder andere door de titel.
Mijn boeken hebben titels, bestaand uit een woord. Geschopt en Moordtocht. Dekken ze de lading? Ja, ik denk van wel. Ze zijn beide op meerdere manieren uit te leggen. Hoe dan? Tja, lees ze en je komt erachter.
Voor mijn nieuwe boek had ik een mooie titel bedacht, maar door een aantal factoren heb ik die verworpen. Als werktitel gebruik ik hem nog steeds, maar ik heb iets anders bedacht. Opnieuw een titel van een woord. Op meerdere manieren uit te leggen.
De titel, een belangrijk onderdeel van een boek. Het visitekaartje, zeg maar.