Zit er iets van jezelf in je verhalen? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg. In mijn eerste twee boeken komt het ook niet echt naar voren. Nee, daar zit weinig autobiografisch in. Mijn derde boek zal anders zijn wat dat betreft. Daarin komen gebeurtenissen voorbij die heel dicht bij me staan. Een personage maakt dingen door, die gebaseerd zijn op het leven van iemand die heel dicht bij me stond, vermengd met zaken, die ook ik heb doorgemaakt. Het verhaal staat dus heel dicht bij me, wat het niet makkelijk maakt om het te schrijven. Soms is het heel emotioneel, maar het helpt me ook. Het is goed om erover te schrijven. Therapeutisch, zou je kunnen zeggen.
Om nog even terug te komen op mijn uitspraak over mijn eerste twee boeken. Pasgeleden sprak ik iemand, die me een beetje kent en die mijn tweede boek heeft gelezen. ‘Die Chay, hoofdpersoon in Moordtocht, die deed me heel erg aan jou denken,’ zei ze. Dus toch, ik zit er blijkbaar wél in.